Houbo un tempo, os anos da República, no que as cidades e as vilas tiñan rúas que se chamaban Progreso. A idea de progreso era daquelas un valor, e cando se abrían novas rúas que ampliaban as cidades, que as abrían ao mundo, rúas que significaban unha millor comunicación, de cotío o nome elexido era o de Rúa do Progreso. Entón, que as cidades medraran tamén era visto como algo positivo, non como hoxe que o problema está en controlar o seu crecimento. Tamén o Castro ten unha Rúa do Progreso, agochada tras o nome banal e puramente descriptivo de Carretera de Ourense. Se miramos nas escrituras das casas desa época, así figura.
O franquismo cambiou os nomes desas rúas do Progreso por os de Calvo Sotelo ou José Antonio, no seu afán de impor un novo orden e esborrar a memoria. Na transición volveronse a cambiar os nomes pero, en vez de recuperar os orixinais, o buenismo imperante adoptou nomes neutros, sen connotacions, para non levantar as pantasmas do pasado (pantasmas que non o son porque mostras dan cada dia de que ben vivos están).
A Rúa do Progreso é a arteria principal do Castro, que atravesa a vila e pasa polo Prado.
E moi indicativa esa vocación de que as rúas principais de un pobo sexan carreteras. Seica compre pedir que as formacions políticas que compiten pola alcaldía fagan unha reflexión sobre os nomes das rúas da vila.
