Crisis

Unha formiga buscandose a vida.

Alfombra de frores no Maresme

Enviado desde mi iPhone

O terceiro partido do seculo

Sementando

Volta

No bule bule da noite o tren avanza a gran velocidade. Visitas inesperadas asaltan este dormir traqueteado.

Enviado desde mi iPhone

Museo de Orsay, Manet

Acabo de habilitar unha nova ferramenta, publicar entradas no meu blog dende o iPhone a través de Mail.
Esta maña pudemos ver todo Manet no museo de Orsay, o inicio da modernidade na pintura.

Versalles, la grandeur

Máis impresionante que a barreira de pazos de Versalles é a intervención na natureza. Luis XIV e seus inxeneiros e xardiñeriros lograron domesticar os bosques e os ríos dandolle formas xeométricas. É coñecida a forte impresión que causaba o conxunto nas legacións extranxeiras que eran recibidas por Luis XIV ou Luis XV.

A vista dende a terraza posterior aos pazos non deixa a ninguén indiferente. 7 millóns de turistas visitan estes xardíns, tres millóns os pazos. O salón dos espellos foi testigo da firma do fin da primeira guerra mundial. Versalles abandonado e saqueado nos periodos revolucionarios do século XVIII, ocupado logo por Napoleón, hoxe é patrimonio da humanidade.


Antón e Mariña disfrutaron moito das historias que Charo lles foi contando da revolución. Estaban moi impresionados pola guillotina e os seus efectos.

París, un gran mercado

Na avenida da Ópera a publicidade bota man deste gorila. Un cartel de gran tamaño deste simio en actitude resignada e reflexiva non deixa indiferente ao que pasa.

Café Procope

Le plus ancien café du monde...

Xardíns de Luxemburgo

Extraordinario día de sol en París. Os cidadans tomán os xardíns da aristocracia. Mariña e Antón alugan un barco para facelo navegar polo gran estanque.

Visita rápida a Sorbona.

Comida nos cafés que se atopan na entrada da Sorbona. Ao noso carón un home escribe metres disfruta do ambiente, do café e do tabaco. Todos os vicios relacionados ca cultura.

Café Lipp, xirando no tempo

A torre Eiffel e o café Lipp, no Boulebar de Sant Germain

Camiñamos cos cativos patinando ata a torre Eiffel, polo Paris grandioso, imaxinado ao longo de varios séculos. Comprobamos a escala desta torre de ferro, icono mundial, que Barcelona rechazou para a exposición universal de 1880. Daquela o ferro ampliaba ata o infinito as posibilidades de diseño para arquitectos e enxineiros. No cafe Lipp, testemuña da vida literaria e política parisina, os camareiros teñen ganas de esmorga, xogan cos patinetes de Antón e Mariña e ata lles permiten colgarse da porta e xirar.

Habitar espacios vividos

Espertar nunha casa extraña, cos libros, mobles, cadros, roupa, formas, todo o que una familia con dous nenos vai atesorando ata facer seu un espazo. É a diferencia de esta nova forma de viaxar, intercambiando as vivendas, ca tradicional de aloxarse nun hotel, onde podes vivir moitas emocións, pero moi diferentes a de habitar espacios reais, vividos, construidos lentamente.

Un amigo que viu publicado o noso intercambio con unha vivenda nunha illa do Caribe pregúntame si non me inquietaba deixar a outros a nosa vivenda. Resposteille que non pensara neso, quizás temos certa desafección, non nos importa compartir o noso, que outros o usen. Confianza en que nada pode pasar, necesidade de arriscar, de seguir arriscando, de confiar no ser humán.

Os arrecendos de Marais

Os franceses inventaron a baguette, o croisant, o milfollas, o brioche, as lyonesas, as creps…. e moitas cousas máis, senón foron eles, como mínimo lograron apropiarse destes inventos ata facelos pasar por seus. En frente da nosa vivenda temos esta fantástica boulangerie onde se pode atopar calquera antoxo para o paladar. A primeria hora da mañá o seus arrecendos entran pola fiestra, pondo en peligro a nosa dieta.

Ponpidou

En patinete por París

Antón e Mariña decidiron pasear por Marais en patinete. Este barrio ten moitas rúas e prazas peatonais que permiten xogar aos nenos e poder circular entre os peatons sen peligro. A experiencia foi moi divertida. Da gusto velos tan contentos, explorando esta cidade.

Unha semán como franceses

Hai uns días a SER propagaba, que si a vida son dous días, en referencia a seu programa " A vivir que son dous días", o mellor é vivilos en Paris. Tomamos boa nota e esta Semán Santa facemos un novo intercambio, a nosa vivenda en Barcelona por unha vivenda no barrio de Marais, en Paris. Con máis tempo de vagar, volto a máis alá do transformador, novas emocións, descubrimentos, unha viaxe a unha das cidades máis interesante da vella Europa.