Axudante do seu marido, Antonio, sastre en Castro Caldelas, nos 50. A confección non daba para moito e a vila ía a menos, pronto marchou ca súa familia a Barcelona, mil traballos, mil aventuras...a mama de Emma e Armando, menudo par. A súa casa foi sempre máis ca un centro galego para o seus veciños. Gratitude, as veces, e esquecemento outras. Moi aprecida e cómplice da miña mai. Si de min dependera tería a medalla Castelao ou a Creu Sant Jordi, pois ás duas identidades serveu esta muller boa e xenerosa.
Enviado desde mi iPhone
No hay comentarios:
Publicar un comentario