sábado, abril 14, 2012
Horacio, os tempos da orella
O cancro pudo finalmente co Horacio. Desaparece do Castro e O Prado unha figura querida da súa xeografía humán. Pecha definitivamente o mundo do Patín de Soto. Lexos quedán os días de gloria onde era tradición comer a orella, mollar o pan no aceite, mixturado co pimentón maragato e o sabor da orella. Dise que San Pedro deixouno pasar logo de confesar a fórmula máxica do seu licor café.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
4 comentarios:
Cuantos buenos momentos hemos pasado en ese bar toda la juentud tomando unos chupitos o a veces haciendole rabear...pues vaya genio !!!
En paz descanse.
Desde San Sebastián (Guipuzcoa), na miña memoria tamen estaba Horacio, como non, e toda aquela xente, que coñecin de rapaz no Castro.
Que tempiños aqueles.....
Gabriel López Fernández (O fillo do "SALGADO" G.C), Calle Pequena
Ola Gabriel, alégrame verte por eiquí. Compartimos a mesma infancia e non estaba mal, non, sí. Unha aperta para tí, e os teus.
Grazas Batista, un saúdo para a túa irmá Fabiola,e para o teu tío Olegário, aínda que non se pode lembrar de min, foi dos primeiros en saudar-me na Barcelona en 1981, en Pedralbes, e, posteriormente, na Pedrera, ves que eu non me esquecín; a fin, quizais un día nós tomamos un viño no Grilo, e deixarse ir ao club sen pagar mellor ¿ non?.
Na miña memoria tamen estan os teus, incluso os que xa se foron; unha lembranza de amizade.
Gabriél López.
Publicar un comentario