Era como si a neve, tan desexada, non quixera que fuxiramos. O mércores, sobre as dez, da maña, nevou a rachar. Facía moito tempo que non vía nevar así no Castro. Bo épilogo para os fachós.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
bautista sotelo
No hay comentarios:
Publicar un comentario