martes, diciembre 25, 2012

Unha noite de nadal.

Falta pouco para que lle metamos man ao capón. A imaxe de Charo e Mariña ca xiringa metendolle o meu coñá ao que queda do capón, confeso que me inqueda. Brutalidade sofisticada. Tres días macerando. Onte ata soñei co capón cabreado vindo cara mín cas xiringas de coñá. Máis tarde, cando vexa o meu trozo no prato, a brutalidade do acto pasado pola destilación cultural, seguro que esquecerei  o proceso para disfrutar da comida, ata o seu fin.


No libro "El testamento francés", de  Andrei  Maquine, que agora me ven a mente ao pensar no capón, Charlotte, dende a fría Siberia lembra a súa vida en Paris a principios do século pasado, e a través dos obxetos que leva ña súa maleta,  vai describindo como era aquel mundo decadente, burgués, excesivo e tolo. 

Agora que a crisis vai para cinco anos, e non fai pinta de que remate eiquí, antes de que caiga este novo imperio román e entremos probablemente nunha nova e longa época escura, vale a pena retratar cada pequeno gran momento, desta sociedade na que todo está a mudar, por si un día, como Charlotte, lle temos que contar a quén quería oilo como era unha noite do nadal.

No hay comentarios: