Antón, Mariña e Charo. Iste fin de semana pasearon moito pola beiramar da costa brava. Antón colle a Mariña da man e levaa para todo-los lados; anímaa a correr ata que se nos despistan. Empezan a ser unhas personiñas i é moi emocionante o momento que están a vivir. Antón, como sempre, fala polos codos. A xente pensa que é máis maior do que en realidade é. Cando estabamos mercando uns xelados na barra dun bar, acercouse un home e a él ocurriuselle preguntarlle por que era tan vello... O home, duns 70 anos, non viu de quen viña a cousa e respostoulle que era un mal educado. Pola noite, paseábamos por un lugar moi concurrido da costa e o carón pasou home de talla pequena. Antón preguntoulle que por qué era tan pequeno...? Como podedes ollar estamos nun momento complicado no que non sabemos moi ben que nos vai a pasar. O home pequeniño estivo moi ben, parouse e dixolle
- Sabes por que son pequeniño...?
Porque de pequeno comía pouco...
Porque no facía caso os meus pais.
Antón quedouselle mirando fixamente, moi impresionado polas respostas e, parece que agora vai ser máis facil facer que tome máis en serio o da comida.
Ainda quedaba unha pregunta e os destinatarios seriamos nós. Antes de ir cama o Antón preguntou qué é o amor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario