martes, agosto 01, 2006

Un mar de mel


Cando coñecimos a Pepe prometeunos que mel non nos ía faltar e é certo que sempre cumpre e mel non falta nunca. Logo de recorre-lo o mundo, hoxe camiña o lado da Pepita e con moito mimo produce tomates, xudias, zanahorias, guisantes, grelos, patacas e todo o que a horta dá, nestas altas terras de Caldelas. Pranta moreas de arbores frutais e pon en marcha novas iniciativas agrícolas.

Onte o Pepe ergueuse moi cedo e foi busca-los paneis de mel o lameiro do arrendo. A esas horas as abellas dormen e deixanse roubar o mel. Nesa zona as abellas comen as mil variedades de herbiñas, folliñas e frores que crecen nas Touzas de Quintela e que lle dan a mel unha cor dourada oscura. Logo de moitos traballos e de supera-los insecticidas das patacas, que frustraron outros proxectos, voltou a empezar e agora recolle o froito. Nesta coita trouxo moitos paneis. Filtra, limpa e un fio de mel vaise convertendo nun mar de mel.

No hay comentarios: