O exceso de obrigas profesionais impediron facer algunha entrada ultimamente. Se un se deixa levar, ese lugar que se atopa lonxe do transformador, que xa é un espacio moi importante na vida miña e dos meus, as obrigas e as responsabilidades, poden consumir todo o tempo que un ten para seguir alimentando esta fiestra. Un espacio no que entre eu o os meus lectores vamos construindo unha caldelas imaxinaria, reflexo da que levamos na nosa memoria ou da que construimos frente a dura realidade. Agradezco a fidelidade dos moitos que entran cada día nesta praza, dende lugares máis alonxados que un poida imaxinar, e o alento que supón para seguir nesta andaina, que xa vai para ano e medio. Gustaríame que participaran máis, ainda que sexa de forma anónima, sempre que se manteña o respeto polas opinións dos demáis.
4 comentarios:
Eu xa botaba de menos os teus escritos, tíñasnos un pouco abandoados, pero perdonamoscho.
Gracias anita ozores.
" Ningún camiño de frores conduce á gloria "
Gracias a todos os que tratan de deixar o mundo en mellores condicións das que tiña cando entraron nel.
Gracias a xente coma ti melloran as cousas. Non decaigas eh?
Publicar un comentario