viernes, septiembre 29, 2006

Unha de vaqueiros no Caldelas



No inicio da decada do 2000 a miña curiosidade polo cine levoume a facer un curso de cine no CECC (Centro de Estudios Cinematográficos de Cataluña). A mellor maneira de entender a linguaxe cinematográfica e a complexide dunha rodaxe é lanzandose a rodar. O longo do curso, en función dos temas, íamos rodando pequenos curtos. Neste caso a temática viñanos dada (unha pelí do Oeste). Tratabase de por en escea os coñecementos de encuadre, espacio, luz e montaxe, sen diálogos e sen sonido. A música puxenlla agora para darlle un pouco de ritmo.

Daquela tiña que aproveitar o tempo do verán, no Castro e ocurriuseme que o Café Caldelas, xa pechado, era un local que fora moi pouco modificado o longo dos anos. Podería ser un café do século XIX sen moitos problemas. Soio modificamos a entrada de luz das fiestras principias, cun papel de embalaxe, que producía unha atmosfera parecida a que podería existir nunha cantina do Oeste. Con moita humildade, unha pequena cámara de video, a luz natural, a paciencia infinita da familia e, de algún amigo, queda ista curtometraxe que agora serve, ademáis, como lembranza do antigo Café Caldelas, un local de referencia durante moitos anos na vila.

Na temática introdoxen unha homeaxe a muller e a posibilidade doutro tipo de familias na épica da conquista do Oeste. ?Por un puñado de oro? é a historia de duas mulleres e unha nena que son sorprendidas por uns foraxidos interesados no seu ouro. Uns actores, que nunca actuaran, traballaron, sen descanso, durante tres días para executar o guión do meu exercicio e a todos iles lles adico iste humilde traballo.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

UN CORTO BASTANTE BIEN HECHO.
ENHORABUENA!!!!

Bautista Sotelo dijo...

Gracias Dany, soio éra unha toma de contacto ca dificultade da linguaxe cinematográfica.

Anónimo dijo...

Me he enterado que los nuevos propietarios del Caldelas pretenden levantar el tejado y obtener el aprovechamiento de ese espacio como una planta más.
El impacto en esa zona sería excesivo y rompería la composición actual.