Dicía onte un amigo da Coruña que cando voltas aos lugares da infancia, prodúcese certa frustración ao comprobar que a realidade é máis cativa ca imaxe recreada. Este verán acabamos na praia da Aguieira (a praía dos de Santiago, dín), e alí, a 100m da casa que alugan uns familiares, fumos dar un paseo por un bosque de Piñeiros, que morre no mar, como nos debuxos de Castelao, e atopámonos co campamento “Virxe de Loreto”, que aparece na foto. 
Neste campamento estivemos Carlos e máis eu no 73, durante un mes. Sempre levei estas imaxes do mar, do lecer a carón da auga, do deporte, da viaxe lexos da familia, como un gran descubrimento. Neste caso, a realidade non defraudou as lembranzas deste lugar. Nin polo tamaño, nin pola beleza. A forza da natureza, as vistas á ría, as postas de sol, esta praía cas súas mareas, son sorprendentes.
2 comentarios:
Tamén eu estiven como campista nese lugar.
sí, xa o sabía. Como foi a experiencia.
Publicar un comentario