A nosa compañía “Mexicana” suspendeu pagos e todo apuntaba a súa entrada en quiebra. Cando chegamos ao aeroporto de Oaxaca dixéronnos que os voos internacionais estaban cancelados. Vaia, non podia sair todo tambén. Soio logo de moitas chamadas a México e a isoportable presión de Charo, que os ameazou con unha plaga de mariposas monarca, dixeron que se levantába a suspensión para facer o último voo de México D.F. a Madrid. Finalmente voamos nun Airbus enorme, medio cheo, ca xente que levaba varios días colgada no aeroporto de D.F.
Xa estamos en Barcelona e costa aterrar logo de tanto viaxe. A nosa cabeza ainda está en Oaxaca. Mentres escribo leo o fermoso diario de Peter Kuper, un dibujante neoyorquino que se tomou dous anos sabáticos para ir ca súa familia a Oaxaca. A súa estancia coincidiu con unha protesta de maestros que se manifestaban polos baixos salarios, e que foi duramente reprimida polo gobernador local. Morreron dous maestros e un xornalista norteamericano. O que empezou como unha pequena manifestación acadou nun gran alzamento popular e o envío de 4000 efectivos do exercito para tomar a cidade. Kuper dibuxou o que viu neste tempo e con ise material, a modo de diario, a editorial sexto piso publicou este fermoso libro, agasallo de Enrique López Tepox, de Puebla.
No hay comentarios:
Publicar un comentario