lunes, agosto 16, 2010

A burbuxa das casas rurais


Hoxe o xornal El País, na súa edición de Galicia, fala da Burbuxa no eido das casa rurais. Expón a dificultade de vivir de esta actividade, ainda que pode ser un complemento a outras actividades.

"La fantasía urbanita de vivir en una postal bucólica con casa de piedra, mantel a cuadros y empanada casera en la mesa ha arropado el auge del turismo rural, que en dos décadas ha generado una red con 575 alojamientos y 6.870 plazas operativas. Este negocio -subvencionado por la Xunta y la Unión Europea- despuntaba como gallina de los huevos de oro a principios de los años noventa, pero la crisis ha expuesto sus debilidades y los propietarios se preparan para que la burbuja explote".

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Pido disculpas por non por o meu nombre, porque considero que se acepta moi mal a crítica e eu quero facer unha crítica.

Hai crisis porque poucos o fan ben. As casa rurais son pouco profesionais. Sí é certo que deben ser un complemento, non van a ser nunca un gran negocio, pero un complemento de calidade e auténtico, un reto con cada cliente que decide ir ao rural a pasar uns días. Menos enxebrismo e máis calidade na oferta e verás como mellora a demanda.

As subvencións aos amigos para rehabilitar casas non apostaron pola profesionalidade. Era de esperar que ises negocios non foran adiante. A crisis non é polo momento que vivimos senón que ten unhas raices máis profundas.

galiciaenelpaisdelasmaravillas dijo...

Boas noites,
Efectivamente estamos en crisis...(este sistema capitalista está acabado...por injusto y perverso...y nosotros nos hemos vuelto igual...matamos animales enfermitos...luego dejamos comida en los platos... luego la tiramos..!! Bebemos agua embotellada en plástico y lo que nos sobra lo tiramos...!!!!!tiramos el agua...!!!!!tiramos todo...
En crisis…sí…pero humana…
Estoy de acuerdo con el anónimo, en que esta situación es porque no se hacen las cosas bien...aunque quizás...las cosas bien hechas para unos...no están tán bien hechas para otros...
Centrándonos en el turismo...considero que uno de los inconvenientes es querer estandarizar todo...las casas rurales...los turistas...las actividades...
En el sector turismo rural, hay muchos casos diferentes...motivos diferentes...objetivos diferentes...turistas diferentes…
Considero que las casas rurales que ofrecen más calidad són las que están gestionadas por los propietarios…es decir…por personas que decidieron una forma de vida y en las que es el propio propietario el que gestiona la relación con el turista… Y el turista participa de esa forma de vida…y le entusiasma… Entendiendo que esto no es un negocio…si no una forma de vida…
En cuanto al turismo en la Ribeira Sacra, este año, el depredador más grande ha sido Iberdrola…que con las obras realizadas en el Sil, ha perjudicado a Bodegas… Restaurantes…en fín, ha desvirtuado el trabajo de otros…y, lo peor…ha decepcionado a los turistas…(en el Embarcadero de Doade…cerrado…no hay ningún cartel que indique lo que está pasando…ni una disculpa…nada…).
Menos mal que la Ribeira Sacra no es sólo el río Sil…, pero cuesta más salir adelante cuando los que realmente se quedan con los beneficios de los perjuicios ocasionados en una zona, són energúmenos gigantes que les importa un bledo el perjuicio social…laboral…personal…y ni que decir tiene, el perjuicio que se le hace a nuestra querida naturaleza…que es el futuro de todos…
A pesar de que el mundo rural, por intereses capitalistas, fué depreciado y despreciado… tiene mucho que ofrecer...Con dinero se puede comprar todo…el pan…el vino…el queso…la leche…, pero no tiene nada que ver con la sensación de pasar por el proceso de hacerlo…y el que no lo hace…se lo pierde… por eso considero que la contemporaneidad no está reñida con la autenticidad… con el origen de las cosas…
Galicia vá un poco más atrasada (menos mal en algunos aspectos) que otras comunidades...pero… en vez de aprender de los errores que han cometido otros...se ha apuntado al carro de la “modernidad” y, con dinero público en muchos casos, ha derrochado la oportunidad de las ayudas comunitarias... evitando mostrar su autenticidad... sin haber entendido que lo enxebre no es algo que haya que ocultar...Que "enxebre" es algo...puro...sin mistura...original...clásico...
Espero que si realmente revienta la burbuja en las casas rurales…queden las que conforman el rosario de un buen aguardiente.
Salud.

Bautista Sotelo dijo...

Ola “Galicia no país das maravillas”, grazas polo teu comentarario, rico en matices e con coñecemento de causa.

Levo ano e pico alugando a miña casa en Castro Caldelas cando non a reservo para a miña familia e amigos. É unha opción nova que me permite obter un rendimento para os gastos que xera e ademáis é disfrutada por outras persoas. Ah!, nunca me deron subvencións, nin as pedín. É a miña pequena experiencia.

O teu concepto da calidade, como ti ben dis é para alguns visitantes, outros soio queren descansar. Hai xente a que lle gusta mirar sen que os conduzcan demasiado. Ter en conta todas as instruccións e indicacións, guías, para logo facer o seu propio camiño. Agora ben, é certo que hai moitas maneiras de ver a cousa.

“ que non é un negocio, senón unha forma de vida “. Dende as formas primitivas de intercambio (cacao, millo, especias, metais….etc), a palabra negocio non permite moitas interpretacións… É un intercambio que duas ou máis partes acordan. Cada un valora o custe do seu servizo ou profesionalidade e pon precio, logo xa se verá si é xusto ou non. A veces “o mercado” acerta e outras non.

Xeneralizar que as casas que ofrecen máis calidade son as que están atendidas polos propietarios paréceme arriscado. Seguramente que en algunhas sí é certo esto que dis, e debería ser así. Polo que eu vexo, salvo excepcións, hai pouca profesionalidade e moitas das persoas que chegaron a esta actividade chegaron polas subvención e tamén porque non hai moitas opcións no rural.

Bonita metáfora, a do rosario da augardante. Eu tamén o espero. Que elixa a xente.

galiciaenelpaisdelasmaravillas dijo...

Hola Bautista...graciñas por tu comentario...cada uno sabe las razones de porqué hace las cosas...solo uno...los demás creen saberlo.
Un saludo,