A miña cativa ven onda a mín e co seu sorriso agarrame da man e dime que quere dar un paseo. Eu deixome levar. A súa vista e sorprendida polos carteis de xelados do Grilo; convenzoa de que é mellor seguir. Pasamos a praza do prado. Subimos pola pequena pendente da rúa pequena. Saudamos a filla da Sra. Aurora e chegamos a fonte da rúa grande, perto do antigo pazo do Conde de Oleiros. Era eiquí onde quería vir a Mariña. Gustalle beber auga da miña man. Rise, rise moito, faille gracia beber a auga que reten escasos segundos a cunca da miña man, mentres ela sorbe e sorbe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario